بی نهایت زندگی

کنار آشنایی تو آشیانه می کنم

فضای آشیانه را پر از ترانه می کنم

کسی سوال می کند به خاطر چه زنده ای؟

و من برای زندگی تو را بهانه می کنم

سلام نازنینم

می خوام یه چیزی رو اعتراف کنم!اینکه این دو شب جزء بهترین شبهای زندگی من بود.اگر چه کم خوابی فرداش اذیتم می کرد اما با تو بودن ارزششو داشت.چه آرامش عجیبی مهمون دلم می شه وقتی پیشمی.وقتی حضورت رو حتی اگه غیر فیزیکی باشه حس می کنم.چقدر عجیبه که حتی وقتی پیشم نیستی اشکام رو حس می کنی و غمت رو لمس می کنم.می خوام اون روز نباشه که من غم تو عزیز دلم رو ببینم.

گلم دنیا همینه...به هیچکس نمی شه دل بست به هیچکس.من که هربار زندگی بهم فشار میاره(که خودتم بارها شاهدش بودی)فقط همین خیال که تو هستی آرومم می کنه.می بینی گلکم حتی خیال با تو بودن هم برام مفهوم زندگیه چه برسه به حس حضورت...

تا دنیا دنیاست این روزای پر از زیبایی ناب رو فراموش نمی کنم حتی اگه نباشم.تو این چند وقت آغوش تو محرمترین و آرومترین جای دنیا بود برام.جاییکه همه مهربونیای عالم همه قشنگیهای زندگی همه آرامش از دست رفته رو توش پیدا کردم...چطوری می تونم به خاطر همه این خوبیها ازت تشکر کنم خودت بگو...

آرزوی همه خوشبختیها رو برات دارم.آرزوی بهترینها و زیباترینها که شایسته قلب مهربونت باشه..

دوستت دارم بینهایت زندگیم